من عاشق ترم یا باد

وقتی به گیسویت نسیم صبح رد میشد

فهمیده بودم جمله هایم رفته از یاد

حرفی برای این رقیب تازه دم نیست

پرسیده ام از خود که من عاشق ترم یا باد

ما بین خواب و لحظه های چشم وا کردن

دستی شبیه دست تو از جا تکانم داد

من گرم خوابی کودکانه دلخوری کردم

گویی که ان جا یک نفر لبخند سر میداد

از کودکی گفتم برایت گفتی از یک روز

که تک تک گنجشک های واقعا آزاد

از گوشه ی ارام لانه با نگاهی خیس

پر میزنند و می کشند در تازگی فریاد

من کوکانه دلخوش لالایی ات بودم

 گفتی از اعماق صدا در باور فریاد.

مانند یک مادر کنارم ماندی و گفتی

یک روز اقا میشود این طفلک نوزاد

تو باور یک زندگی در آسمانی خیس

 من تازه در آغوش تو محتاج شعری شاد

مانند مخروبه پس از یک عمر لرزیدن

دستی کنارم میکشید با پرچم امداد

من یک جهان تازه بر پا میکنم با تو

دنیا مادرها کنارت میشود ایجاد

من قصه ای واهی درونم نقش میبست

تو دلنوشته خواندی از اسطوره ی اجداد

آرش کنار تو مگر یک با دیگر دست

تیری بیاندازد پس از هر چله ی مرداد

شهریوری خواندی مرا تا با تن احساس

پیشت بیایم با دلی ایینه  وفرزاد

یک جمله تنها در خیالم نقش میبست

دنیا تبلور میشود در باور افراد

با من بیا یک بار دیگر در خیال من

در من به پاکن قصه ای از باور هیراد

حالا بگو عاشق تر از  من دیده ای حالا

دیوانه ام دیگر ندارد پیش تو ایراد

چه کودکانه از تو میگفتم ، جمله هایم ته کشیده بود و  گویی آسمانی بودنت در اندازه ی زمینم نبود....

گفته بودم که دوستت دارم

گفته بودی که صبح خواهد شد

اولین صبح تازه ام امد

بعد شبها که حالمان بد شد

گفتم از عشق باد و موهایت

گفتی از هر نگاه زندگی باشم

باد می برد موج مویت را

سوی بودن کنار بیش و کم

دل من با گذار و درد وگناه

از مسیر دلت نشد دلسرد

پیش چشمان مست تاریکت

سر تسلیم و اعتراف اورد

خواب گرمی که روی سینه توست

توی اعماق خواب رویا دید

دل سپرده به ضرب اهسته

با صداهای قلب تو خوابید

ابشاری که تار موهایت

به بهار کنار ایوان گفت

از زبان درخت ساکت برگ

قصه هایی برای باران گفت:

بودن از یک صداست تا اواز

بودن از من به تو رسیدن شد

بودن ایمان سبز رنگ خیال

فکر از لانه پرکشیدن شد...