خیالات ما که گاه و بی گاه از گوشه ی ناخود اگاه بیرون میزنند فرق میان واقعیت و خودشان را نمیدانند. از جنس توالی اند و زندگی و اکنون گوشه ی خانه ای نه چندان دور خیال و واقعیت مانند دو دریا به هم رسیده اند لحظه های پریشانی این اقیانوس تازه زاد اهسته جای خود را به عادت زندگی موج های ارامی میدهند. موجی از خیال و واقعیت و ساحل نشینان طوفان دریا را چون خواب پریشانی میبینند که چند روز بعد از خیالشان گوشه کتاب تعبیر خواب میخزد. گویی میان دریا کسی ارام موج ها را زمزمه میکند . حس دریا در میان موج هاست. گویی صدای نیماست با طنین م.دولت ابادی و گوشه ای دیگر صدای کالریج با خیالات واقعی دیکنز در هم تنیده اند. لحظه ای در خانه نشسته اید و ناگاه زنگ خانه تصویری مهربان را پشت در نشان میدهد. هر که باشد سراسیمه به جست و جوی صداست....
فکر کرده بود این جایی
خاطرم میدوید تا دم در
و دو لیوان چای میریزد
چادرش را دوباره کرده به سر
خاطرم دختری بلوز آبیست
گرم نوشیدن دو لیوان است
رفته بیرون سقف دلتنگی
زیر لب بوسه های باران است
گاه گاهی ندید رنگت را
با خودش در خیال میخندید
توی رویا دوباره میدیدت
رو به فکری محال می خندید
خاطر من پس از کمی...شش ماه؟
واقعا مثل تو، شبیه توشد
جای خود را به دیگری میداد
بی خیال من و خودش میشد
روزها همیشه ساعت پنج
از دو لیوان یکی برای خودش
و یکی را برای من میریخت
توی حالی غریب با هوای خودش
گرچه اینجا نبوده تصویرت
خاطراتت همین حوالی بود
آخر یاد تو دو تا لیوان
با تو از روی میز خالی بود...
نظرات شما عزیزان:
اقای بهداروند این جلسه لطفا این شعرو مطرح کنید تا موارد جدیدی شعری رو توی شعر معاصر بحث کنیم
با تشکر
پاسخ: با سلام مطرح میکنیم ممنون از حضور شما
پاسخ: حضورتون سبز
.gif){kind=small}
پاسخ: تا بیایی همیشه ساعت پنج ...
پاسخ: ممنون از حضور دوست عزیز
چقدر دلنشین
پاسخ: ممنون لطف دارید حضورتون سبز
.: Weblog Themes By Pichak :.
<-PollName->
خبرنامه وب سایت: